De spanning was al aardig opgelopen tijdens de eerste vier ronden van het kampioenschap voor 50-plussers. Joost Scholten (4 uit 4) bond de ene na de andere tegenstander aan zijn zegekar en de vraag was, zou hij dit vol gaan houden?
De achtervolgers deden althans wel hun best om hem nog enigszins bij te houden, maar het zou tot het eind van de avond van de 5e ronde duren voor er duidelijkheid zou komen. Voor het zo ver was kwamen eerst de uitslagen in de onderste regionen van de ranglijst binnendruppelen. De wedstrijdleider (en tevens reservespeler) presteerde het om de Noteboomvariant te mishandelen en moest vervolgens alles op alles zetten om geen nul te incasseren. Dat lukte en lange tijd bleef de remise als enige op de lijst staan. Intussen waren ook anderen in moeilijkheden gekomen. Nu moet gezegd dat er nogal wat krachtsverschillen waren te overbruggen en kortdurende partijen verwacht werden. Dat gebeurde dus niet: pas halverwege de avond kwam de uitslagenstroom een beetje op gang.
Theo van Orsouw herstelde zich goed van de nederlaag die de lijstaanvoerder hem twee weken eerder, voor de pauze in verband met de KNSB-competitie, had toegebracht door Karl Baak te verslaan. Evert Baak stond pal naast zijn broer en verloor ook, van Leo Duyvesteijn. Op de borden daar achter vielen de punten wel aan de kant waar dat verwacht mocht worden: Jaco Arkesteijn vloerde Simon Broos, terwijl Joost Mostert de nog ratingloze aanwinst van Schaakhuis, Per Fischer, op een nul trakteerde.
De zwartspelers hadden een goede avond, want ook in de middenmoot wisten ze te winnen. André van der Weijde knokte zich een weg door de stelling van de doorgaans solide Piet Sikkes en Ton van der Zijden moest ondanks een fors ratingverschil alle zeilen bijzetten om Edo Nitzsche te overweldigen.
Sinds dit jaar mogen ook schakers die lid zijn van de KNSB en in onze regio wonen deelnemen aan de kampioenschappen. Kampioen van de HSB kunnen ze dan niet worden, maar voor eventuele geldprijzen doen ze 100% mee. Rob Scholte is daar een voorbeeld van. Na 30 jaar niet meer in toernooien gespeeld te hebben probeert deze 80-jarige veteraan het weer eens. Tot nu toe had hij een fraaie 50% gescoord, vergeet daarbij zijn gedateerde rating, maar dit keer trof hij in de altijd moeilijk te bestrijden Hans Smallenbroek zijn meerdere.
Peter van Wermeskerken leek de overhand te krijgen tegen René Weerts, maar verslikte zich in de creatieve stijl van zijn opponent en kon de koning omleggen. Intussen speelden Frans van Kampen en Sjaak van As gelijk en kon Hans van Lis opgelucht ademhalen: zijn laatste partij in dit kampioenschap leverde hem dan toch een halfje op tegen Theo van Vorselen en wiste de nul van het scorebord. De laatste twee ronden zal hij niet meer in actie kunnen komen en nu is al bekend dat hij als laatste zal eindigen met 1 uit 7.
En dan de drie langste partijen van de avond. Maurits Bons was weer eens in vliegende tijdnood gekomen, zag geen kans meer om zijn goede stelling tot winst te voeren, maar de tovenaar van Haeghe Ooievaar (dat rijmt) hield Foppe-Jan Montsma toch op remise. Dirk van Nieuwkerk had de hele avond zitten zwoegen op Ruud van Dijk onder de druk te laten bezwijken. De laatste staat echter bekend als een fanatiek schaker, die naar de bescheiden mening van uw verslaggever in lange partijen 'underrated' is, en gaf zich niet zomaar gewonnen. Met een zachte kreet van opluchting kon Dirk uiteindelijk toch de felicitaties in ontvangst nemen. Even later kon Frans Vreugdenhil lachend hetzelfde doen, nadat John Tan het hem flink moeilijk had gemaakt.
De partij die het langst duurde werd op bord 1 gespeeld. Manuel Nepveu was er in geslaagd een kwaliteit te winnen, maar ten koste van veel tijd. Met een paar seconden minder dan een minuut moest hij steeds snel antwoorden, terwijl Joost Scholten rustig over zijn zetten kon nadenken. Lange tijd ging het goed, de tijd van Joost slonk, die van Manuel klom weer iets dankzij het increment. En toen sloeg het noodlot keihard toe: een aftrekschaak kostte Manuel zijn dame en vervolgens maakte een dubbele aanval een eind aan alle illusies. Opnieuw ging het punt naar Joost, die alleen nog door Frans Vreugdenhil bedreigd kan worden.
In de 6e ronde kan de beslissing vallen, want Joost heeft nog maar één punt nodig om het toernooi te winnen. Hij wint dan ook categorie 50.