Het kampioenschap van onze 50-plussers laat vaak meer vuurwerk zien dan andere en ook de jeugdige spelers zijn tegenwoordig bezadigder dan de generatie van hun grootouders, wat mag blijken uit het feit dat het snelschaken voor teams, de dag na deze 6e ronde, weinig jeugdteams trok.
Maar voor het zo ver was, gingen de klokken op vrijdagavond aan in De Mantel. Geduldig stonden er vijf met één van de spelers te wachten op de komst van enkele verlate deelnemers. Ed Eveleens was daar bij, maar die zag er geen been in om razendsnel een remise uit de hoge hoed te toveren tegen 'good old' Theo van Orsouw. De toernooiwinnaar van vorig jaar leek daarmee weer meer achterstand op leider Henk Happel op te lopen. Die speelde op het eerste bord tegen Leo Duijvesteijn een moeilijke partij waar Leo winstkansen had, maar niet wist te verzilveren. De partij mondde na lange strijd uit in remise door stellingsherhaling.
De meeste aandacht ging echter uit naar het laatste bord. René Weerts worstelde meer tegen zichzelf dan tegen Monique Keuzenkamp. De omstanders hielden hun adem in, want men zag hoe de enige dame in het gezelschap een dodelijke combinatie kon uitvoeren. De enige vraag was of ze het zou zien, want Monique mag je niet onderschatten. Als ze het ziet, hang je. De hartslag van René kon even later weer naar beneden en uiteindelijk wist hij zijn eerste volle punt van dit kampioenschap bij te schrijven.
Voordat het zo ver was, waren er al een reeks partijen snel beëindigd. Op de helft van de avond was eenderde klaar. Misschien een beetje voorbereiding op het snelschaken, wie zal het zeggen? in schril contrast stond de partij tussen Ton van der Zijden en Theo van der Pol, die na anderhalf uur spelen pas 7(!) zetten hadden gedaan. Dat wil zeggen, Theo was op dat moment aan het nadenken over zijn 7e zet.
Behalve de snelle beslissers en de langzame, kwam er ook een ander type voor: de verstoring. Tot ongenoegen van de wedstrijdleider en anderen liet een bezoeker zich een opmerking ontvallen over een partij die nog bezig was. De rest van de avond mocht de bezoeker niet meer in de speelzaal aanwezig zijn en daar hield hij zich gelukkig aan. Minder fortuinlijk was dat de schade al geschied was. De opmerking over de zet die de witspeler zou gaan spelen was gericht aan de zwartspeler die niet precies hoorde wat er gezegd werd, maar wel de terechte verontwaardiging van de witspeler opwekte, wat vervolgens die speler zodanig uit zijn balans bracht dat hij in het vervolg voordeel en remise verspeelde. Was het de bondscompetitie geweest, had de partij overgespeeld kunnen worden, maar de witspeler kon niet anders dan op vrijdagavond en heeft zich bovendien uit het kampioenschap teruggetrokken. Een verzoek tot ongeldig verklaren ligt nu bij de wedstrijdleider, die ruggespraak gaat houden alvorens tot een definitief besluit te komen. Het FIDE-reglement voorziet namelijk niet in wangedrag door toeschouwers; de spelers hebben er immers niet om gevraagd.
Aan een ander bord ontstond ook enige irritatie, maar geklaagd werd er pas achteraf. Kortom, het was een chaotische avond en hopelijk zal het laatste deel van het PK-S in betere sfeer kunnen verlopen, te beginnen op 31 maart.