Het kampioenschap nadert de helft met rasse schreden. Uitslagen verrassen, verbijsteren en verheugen. Vooral de 3e ronde blonk uit in ogenschijnlijk vreedzame partijen, maar dat kan per definitie niet met een oorlogsspel, want laten we wel zijn: schaken is oorlog. Het grote voordeel ten opzichte van de bloedbaden in de wereld is dan wel weer dat de gedode koning (shah mata) doodleuk terug tot leven komt als de stukken in de beginstand gezet worden.
De 3e ronde dus. Maar liefst zeven van de negentien partijen eindigden in een puntendeling, wat ertoe leidde dat een paar kanshebbers op de hoofdprijs een half veertje moesten laten. Peter Monté trok zich daar uiteraard niets van aan en bevestigde zijn goede vorm door de taaie Ed Eveleens terug te wijzen. Henk Happel deed hetzelfde met Karl Baak en hield aansluiting op een half punt afstand (door een bye). Evert Baak was de enige die de twee toppers kon bijbenen.
René Weerts zucht en steunt zich vooralsnog door het toernooi. Ook in de 3e ronde moest hij toezien hoe andere spelers met ongeveer dezelfde rating van hem weg liepen en hij moederziel alleen bleef aan de staart van het klassement. De hoop is echter gevestigd op een succesje in een volgende ronde, maar dat bleek een week later in ieder geval nog niet zo tijdens de 4e ronde.
Wel slaagde René er in om als laatste bezig te zijn tegen Hans Smallenbroek, wat ertoe leidde dat het bijzondere beeld ontstond van een grote groep toeschouwers die zich rond het laatste bord schaarde. Dat zie je normaal gesproken eerder bij het topbord. Werd Hans daardoor nerveus? Het was niet te merken, maar als hij zijn verbonden vrijpionnen precies andersom had opgesteld, had René opnieuw het nakijken gehad. Nu manoeuvreerde hij zich nog uit zijn benarde positie en toucheerde een halfje.
Aan de andere kant van het spectrum was het allemaal sneller afgelopen. Bij afwezigheid van leider Peter Monté moesten Henk Happel en Evert Baak gaan strijden om langszij te komen. Henk greep het punt, maar heeft natuurlijk niet voor niets de titel van FIDE-meester. In tegenstelling tot een ronde eerder vielen er dit keer weinig remises te noteren aan alle borden, op vrijwel alle borden won de ratinghoogste en alleen Ferdi Sieben tackelde Dirk van Nieuwkerk 'tegen de stroom in'.
Nadat alle kruitdampen waren opgetrokken, restte het duo Happel en Monté aan kop en zij zullen in ronde 5 onderling gaan uitmaken wie de beste papieren heeft om het toernooi te winnen.