PK HSB – 7e ronde: strijd nog niet gestreden

Het is alweer een aantal jaar geleden dat aan het eind van het PK de vraag werd gesteld aan de deelnemers of ze er voor voelden om voortaan negen in plaats van zeven partijen te spelen. Vergelijkbaar met de formule die al langer bij het PK Senioren wordt toegepast. De reacties waren toen unaniem positief.

Hoe zouden de leiders in de beide klassementen daar nu over denken?

Want aan topborden in beide groepen werd remise overeen gekomen.

Geen salonremises, maar stevige strijd.

Groep A

Michiel van Woerden wilde wel meer, maar stuitte op koppig verdedigen van Rob van Helvoort. Rob, na een valse start nu volledig op stoom gekomen. De heren waren als voorlaatste in groep A klaar met een puntendeling.

Op het tweede en derde bord waren de krachtsverhoudingen een stuk groter en het duurde ook niet lang voordat Gert Legemaat een fractie beter kwam te staan tegen Frank van den Bos, maar die was niet snel verslagen. Uiteindelijk lukte het de Delftenaar wel.

Ted Barendse had er ook nog een behoorlijke tijd voor nodig, maar stond in het vroege middenspel een pion voor tegen Karl Baak, maakte verder geen fouten en toucheerde ook een punt.

Evert Baak produceerde wederom een remise, maar gaf na de partij aan dat hij langs het randje was gegaan en op het einde ook nog eens een winnende voortzetting had gemist. Na zo'n partij heeft puntendeling altijd een soort rechtvaardigheid.

Kees Vink en Sipke de Swart maakten er een echt spektakelstuk van. De lopers gingen snel van het bord en beide heren trokken met hun cavalerie ten strijde. Het werd een ingewikkelde zaak die pas werd opgelost toen Kees de greep op de stelling verloor en het punt aan zijn tegenstander moest laten.

Leo Duijvesteijn is ook een speler die het toernooi rustig begon, maar steeds meer op gang aan het komen is. Deze keer was het Peter Lode die in moeilijkheden werd gebracht en er niet in slaagde om de deur dicht te houden.

Iets soortgelijks gebeurde bij Cor Kanters. Tijdens het Druivenschaaktoernooi had hij een partij tegen Adri Voermans met wit verloren en nu zaten de kemphanen wederom tegenover elkaar. Het leek er lange tijd op dat een remise de uitkomst zou gaan worden, maar toen maakte Cor een cruciale fout en werd van het bord gezet.

Theo van Orsouw speelt niet zijn beste toernooi, om het zacht uit te drukken, en nu moest hij zich ook nog eens teweer stellen tegen Peter Monté. Schrijf Theo nooit af, zoals bleek, want hoewel er lange tijd geen schokkende dingen leken te gebeuren, werd er plotseling een uitslagenbriefje ingeleverd met een winst voor Theo.

Jaco Arkesteijn en Cees Dommisse speelden één van de drie broedermoorden in deze ronde, maar hadden daar duidelijk geen zin in, want ze waren als eersten klaar in de A-groep. Remise.

Groep B

In de B-groep ging de aandacht vooral naar de strijd om de koppositie tussen Simon Broos en Justus van Klaveren. De laatste moest met zwart de deur dicht houden en eventueel de macht grijpen door te winnen.

Op het bord ernaast speelde Ed Eveleens tegen Dimitri Karagantcheff om de aansluiting. Zo naast elkaar zittend konden ze elkaars partij goed in de gaten houden. Justus speelde gedegen en kwam beter te staan, drong langzaam verder op en toen werd er plotseling remise overeen gekomen. Volgens de commentaren had hij door kunnen spelen voor winst en achteraf was hij het daar wel mee eens. Het zou hem los hebben gezet van de rest van het deelnemersveld, want in een zinderende partij kreeg Ed twee verbonden vrijpionnen, maar Dimitri ook. Die stonden echter verder van de witte koning vandaan en langzaam rukten de twee boertjes op. Ed moest alle zeilen bijzetten om de deur dicht te houden en dat lukte. Ook hier derhalve een remise.

Vashish Gajadhar Sukul had een relatief gemakkelijke avond. Relatief, want de jonge Quinten Salomons heeft al een behoorlijk niveau en mag niet onderschat worden. De witspeler had echter net even iets meer in huis op deze avond en verdiende het punt, waardoor hij naast Ed Eveleens nestelde in de tussenstand.

Dat gold ook voor Han Nicolaas die een enorm zware klus had in het bedwingen van Raf van Hogezand. Ook hier mocht de speler met de lagere rating niet onderschat worden. Op een lange tijd vol bord duurde het dan ook even voordat Han door de zwarte troepen brak.

Roger van Groesen doet het goed. Als unrated speler heeft hij het voordeel dat zijn tegenstanders niet goed weten hoe sterk hij is, maar Hans Smallenbroek was er niet van onder de indruk. Het kostte hem weinig moeite om het initiatief naar zich toe te trekken en de partij in zijn voordeel te beslissen.

André van der Weijde had het niet gemakkelijk. Sterker nog, hij kwam anderhalve pion achter te staan tegen Marfa Blanter. Die slaagde er in om haar vrije b-pion flink te laten oprukken, maar toen wist André op het randje het kleinood te stuiten en werd de vrede getekend.

Maurits Bons heeft een flinke dip moeten doorstaan en nu moest hij zich Dusan Cvetkovic met zwart van het lijf houden. Als altijd kwam hij in tijdnood, maar deze keer had hij iets! Een heel punt.

Sjaak van As kwam tegen een experimenteel opgezette verdediging van de westrijdleider/reservespeler goed te staan, maar ging akkoord met een remiseaanbod.

Opnieuw een broedermoord: Michael Stoops tegen Edgar Huisman. Ze kennen elkaar al behoorlijk goed van de interne competitie van DSC en dat is altijd moeilijk spelen. Jeugdig elan tegen ervaren degelijkheid; deze keer won de degelijkheid.

Ook tussen Auke de Vries en Theo van Vorselen speelde het 'ons-kent-ons principe' een rol. Auke kwam goed te staan, zo goed zelfs dat gevreesd moest worden voor de positie van Theo. In het verre eindspel miste Auke echter het juiste plan en kon Theo toch de partij naar zich toe trekken.

Naarmate het kampioenschap vordert wordt het krachtsverschil tussen tegenstanders doorgaans minder. Niet aan het elfde bord van de B-groep. René Weerts vergaarde in korte tijd materiaal en schoof de partij uit.

Edwin van der Leij kende ook een slechte start, maar heeft de weg naar boven weer gevonden. Slachtoffer deze keer was Ike Tjin a Lien, die van alles probeerde om zijn stelling te houden, maar vergeefs. Jan Nienhuis speelde opnieuw tegen een jeugdspeler en daar heeft hij tot nu toe weinig succes mee gehad. Men kan opmerken dat hij consequent is in zijn spel, want hij gaf materiaal weg en bezorgde daarmee Noud van der Togt een punt.

Edo Nitzsche stond voor een vergelijkbare taak door het tegen Tjin a Lien junior op te nemen. De jongen heeft al een aardige spelvaardigheid opgebouwd, maar kon het niet bolwerken tegen verteraan Edo.

En terug aan het bord, na enkele weken ziekte, was Monique Keuzenkamp. Tweede reserve Loek Beekman was opgetrommeld om haar partij te geven, maar reageerde op een agressieve aanval niet alert genoeg en vergat een vluchtveld voor zijn koning te maken. De matcombinatie, en daarmee het punt, kon Monique niet meer ontgaan.