PK HSB – 4e ronde: titelverdediger op koers

In de vierde ronde van het Persoonlijk Kampioenschap van de Haagse Schaakbond is er op vierentwintig borden gestreden. Negen maal ging de winst naar wit, elf maal won zwart. Viermaal werd er een remise-stand bereikt.

Opnieuw werd er een titanenstrijd gevoerd op het eerste bord van de A-groep:

Regerend kampioen Michiel van Woerden wees Gert Legemaat terug naar de gedeeld tweede plaats, waar Ted Barendse zich wist te nestelen door een op het oog gelijk eindspel tegen Sipke de Swart te winnen.

In de vijfde ronde wacht de confrontatie tussen Ted en Michiel en is het cirkeltje bovenin rond.

Op het derde bord ging het lange tijd gelijk op. Cor Kanters verdedigde met precisie en richtte zijn pijlen op de witte koningsstelling. Wie het eerst komt, was in dit geval volledig van toepassing. Een onnauwkeurige loperzet van Cees Dommisse bracht het jeugdtalent echter doorslaand voordeel en kon hij daarmee een oud-kampioen aan zijn zegekar binden.

Een bord lager ging de partij gelijk op. Ondanks dat Karl Baak het op allerlei manieren probeerde, moest hij uiteindelijk inzien dat Kees Vink geen duimbreed zou wijken, met remise als gevolg.

Joost Scholten is helemaal terug. Hij is altijd al een tegenstander om rekening mee te houden, maar dit jaar is zijn blik duidelijk naar boven gericht. Slachtoffer in de vierde ronde was Frank van den Bos.

Jaco Arkesteijn meldde zich aan voor de A-groep met de woorden „iemand moet Kop-van-Jut zijn”, maar doet het beter dan hij voor aanvang zelf wellicht gedacht had. Peter Monté was echter een maatje te groot en zette al zijn ervaring in om het punt te kunnen innen.

De langste partij van de avond in de topgroep werd tussen Adri Voerman en Leo Duijvesteijn gespeeld. Twee solide spelers die als boksers om elkaar heen draaiden tot er tenslotte een overwicht ontstond voor Leo. Na een matig toernooi-begin is hij op gang aan het komen.

Op gang lijkt nu toch ook Rob van Helvoort. De ontnuchterende start werd in de vierde ronde weggepoetst met het bereiken van een 50%-score. Dat ging ten koste van Leno den Broeder die lange tijd tegenstribbelde, maar in het onvermijdelijke moest berusten.

Bob Ameling leek een abonnement op de laatste plaats te overwegen, maar taai als altijd ging hij er nu ook weer voor om van de laatste plaats af te komen. Dat ging ten koste van Theo van Orsouw die zijn toernooi niet heeft. Tot nu toe althans, want er volgen nog vijf ronden waarin alle kansen nog open staan.

In de vijfde ronde zal er opnieuw een topper worden gespeeld als Ted Barendse tegen Michiel van Woerden gaat opnemen. Gert Legemaat heeft een bye moeten opnemen en zal een halfje verlies oplopen. Cor Kanters kan met wit tegen Joost Scholten gaan proberen om zich dicht bij de kanonnen te posteren en Rob van Helvoort kan aansluiting vinden in een ongetwijfeld zware strijd tegen Peter Monté.

De jeugd doet het in de B-groep ook uitstekend. Justus van Klaveren moest door de verdediging van Maurits Bons heen zien te breken. Dat is nooit een gemakkelijke opdracht en menigeen zal zich hebben laten verleiden om in de tijdnood van Maurits mee te gaan vluggeren met als gevolg dat hij toch nog aan langste eind trekt. Zo niet Justus. Hij bleef rustig rekenen en vond het gat dat hij zocht. Ongeslagen bovenaan met een 100%-score.

De enige die aansluiting wist te bewerkstelligen was Simon Broos. Veteraan Theo van Vorselen deed alles wat er in zijn vermogen lag, maar het mocht niet baten. Simon toucheerde het punt en gaat in de vijfde ronde strijden om langszij te komen bij Justus, die wegens een bye niet het volle pond zal kunnen binnenhalen.

Ook Hans Smallenbroek is goed op dreef. Met jeugdig elan spelend was hij niet onder de indruk van de verdediging van Vashish Gajadhar Sukul en op de helft van de avond was het punt binnen.

Marfa Blanter was met een stevige opmars bezig en moest dit een vervolg gaan geven tegen Han Nicolaas. De inmiddels oud-secretaris van de Haagse Schaakbond bleek deze keer echter net een klein maatje te groot en wist alle dreigingen te pareren. Een eindoffensief leverde hem het punt op.

Edgar Huisman zal niet met plezier terugdenken aan zijn partij met wit tegen Auke de Vries. Als altijd creatief spelend stuitte hij op de onverzettelijkheid van de DD-voorzitter en moest uiteindelijk capituleren.

De toegang tot de speelzaal is altijd wat lastig. De deur is op slot en kan alleen van binnenuit worden geopend. Als je dan later bent en er is even geen vrijwilliger die de deur bewaakt, moet je wachten. Dat gebeurde André van der Weijde en Sjaak van As die bovendien tegen elkaar waren ingedeeld. Misschien is dat ook wel deels de reden dat ze na enige schermutselingen besloten tot puntendeling.

Michael Stoops heeft in het afgelopen jaar een flinke ontwikkeling doorgemaakt en dat proces staat nog lang niet stil. Deze keer was het Edo Nitzsche die zijn beproefde verdedigingstechniek tekort zag schieten.

Was René Weerts na afloop van de 3e ronde aangeslagen door zijn verlies…, het zal in de 4e ronde niet anders zijn geweest. Dimitri Karagantcheff, solide in zowel postuur als spel, had schijnbaar weinig moeite met onze Limburgse immigrant.

Noud van der Togt had een druk schaakweekje. Op donderdag een bondswedstrijd, op zaterdag een jeugdtoernooi en daar tussenin een avondje schaken in het Persoonlijk Kampioenschap. Desondanks kwam hij beter te staan tegen Raf van Hogezand en het zag er goed voor hem uit. Maar dan moet je niet de dame weggegeven, want die werd door Raf in dank aanvaard. En het punt daarmee ook.

Trainer Erik van der Marel kwam later op de avond nog even langs en bekeek de partij met zijn pupil Dusan Cvetkovic. Waar was het fout gegaan? Met Ed Eveleens natuurlijk, die als altijd loerde op voordeeltjes en geen kansen weggaf. Het leverde hem een plek in de bovenste helft van de stand op.

Het was niet verwacht, maar vader Ike presteert niet optimaal. Zodat hij in de vierde ronde tegen zoon Jie-Ren moest aantreden. Het werd geen simpele „walkover„, want de jonge Tjin a Lien opende sterk en zette de partij daarna goed voort. Een puntendeling was het logisch gevolg.

Ook een puntendeling voor Jan Zonneveld en Ad Oomes, beide spelers met een vergelijkbare rustige speelstijl. Geen wilde avonturen hier, maar een vreedzaam einde.

Wegens ziekte van Monique Keuzenkamp werd Loek Beekman opgetrommeld om als reserve in te springen tegen Roger van Groesen, een speler die na dit Persoonlijk Kampioenschap voldoende partijen heeft gespeeld om een ELO-rating te krijgen. Vooralsnog lijkt het er op dat die iets hoger zal gaan uitkomen dan die van Loek, want Roger won met zwart.

Bert van der Willik en Jan Nienhuis vochten een echte veteranenstrijd uit. Het punt kwam in handen van Jan, die daarmee grotere afstand nam van de laatste plaats.

Dat laatste kon niet gezegd worden door Jan Bouke Tiersma, die na de partij lakoniek opmerkte dat hij geen van zijn tegenstanders had achtergesteld. Hij had ook wel de pech dat de normaal gesproken bovenin opererende Edwin van der Leij zijn tegenstander was. Er zal zeker nog een punt voor hem in het vat zitten.

In ronde vijf zal, zoals reeds opgemerkt, Simon Broos een gooi gaan doen naar de gedeeld eerste plaats en achter hem loeren Han Nicolaas en Hans Smallenbroek op hun kans. Terwijl Auke de Vries in de directe confrontatie met Simon Broos zijn kans kan grijpen. Maurits Bons kan zich terug knokken in een strijd tegen Raf van Hogezand.