Beste HSB-ers. Alexander Münninghoff, schaker bij DD, misschien bij u ook bekend als journalist of als biograaf van Euwe en Donner, heeft een boek geschreven over zijn leven en over zijn familie.
Ik weet niet goed wat ik er als eenvoudige lezer en als collega-schaker van moet zeggen. Mijn vrouw Ellen, die niets met schaken en weinig met schakers heeft, legde het boek op haar stapeltje boeken met Thomas Mann (“Jozef en zijn broers”) en Patrick Modiano, omdat ze wel in de gaten had dat ik het echt mooi vond.
Ze heeft me gevraagd om niets over de inhoud te vertellen en misschien is dat maar het beste ook. Het boek gaat niet over schaken. Sorry. Toch vond ik dat het hier besproken moest worden. Het boek gaat over verraad, over familie, over kameraadschap, over intriges, over de Tweede Wereldoorlog, over verdriet, over liefde, over moed. En ook al komt het woord er niet in voor, het gaat over hoop. Het allermooiste in het hele boek vond ik – en nou verklap ik toch iets – de relatie tussen de jonge Alexander en zijn hond Bobby.
Alexander Münninghoff opent met het Wolga gambiet…
Ga het boek maar gewoon lezen. Het ligt bij Paagman en is vast ook bij bol.com te koop. U zult er geen spijt van krijgen.
(NB: Het boek is de afgelopen weken door experts uitvoerig en zeer lovend besproken in NRC, Trouw en op radio en TV, dus als je echt meer wilt weten, zoek dan even op internet)