6e Johan van Mil-toernooi: Van den Doel wint sterk bezet toernooi. Miedema NBSB-kampioen.

Zondag 15 juni vormde Aktiviteitencentrum Burghplan in Eindhoven het decor waar gedurende negentien ronden het Johan-van-Mil-herdenkingstoernooi gestreden werd. Deze editie tevens Open NBSB-snelschaakkampoenschap.

Vanuit de Haagse Schaakbond is Paul Koks naar het clublokaal van de Eindhovense schaakvereniging afgereisd, waar 54 deelnemers op afgekomen waren. Onder hen waren er 26 deelnemers met een rating van 2000 of hoger en 31 schakers en schaaksters gingen strijden om het NBSB-kampioenschap, waarbij de titelverdediger uiteindelijk zal zegevieren. De overal-toernooi-zege ging naar GM Erik van den Doel, die de negentien ronden ongeslagen doorstond en met vijf remises met 16½ punten een vol punt voor drievoudig winnaar Andrey Orlov eindigde.

Zondag 15 juni is de dag van de zesde editie van het Johan van Mil-toernooi, tevens het Open NBSB-persoonlijk kampioenschap snelschaken. Vele jaren was het toernooi op een zaterdag dat ik omgang met mijn dochter Priscilla had en vorig jaar viel het samen met de Leiden Marathon, waar ik als verkeersbegeleider mijn aandeel had in de veiligheid van de marathonlopers.

Dit jaar moest het er dan maar eens van komen dat ik mee ging doen en weer eens een bezoek ging brengen aan de Eindhovense Schaakvereniging. Het is een sterk bezet toernooi waarin ik vijf 2000-plussers tegenover me zal treffen, waarvan ik er één zal verslaan. Dat ik in ronde één met rating 1588 als rating-zwakkere op bord 15 plaats neem zegt wat de bezetting betreft genoeg.

In mijn openingsronde met wit tegen Jos Sutmuller komt met verwisseling van zetten het Hollands op het bord, waarbij er gedurende lange reeks van zetten gezonde strijd aan de gang is. Totdat het effekt van loper maal c3 (met dubbelpion op de c-lijn als gevolg) tot uiting komt. Met te gretige afruil van stukken kan de pionnenopmars niet meer voorkomen worden.

De tweede ronde staat de strijd tegen de witte formatie van Dmitrii Iov op het programma, waarbij Konings-Indisch het strijdthema is. In bepaalde fase in het middenspel is stukoffer tegen twee pionnen de beste oplossing. Waarbij wits g- en h-pionnen in de doos mogen en er een zwarte loper op h3 beland. Het kost de opponent de nodige tijd om een plan te bedenken om mat tegen te gaan. Zo komt er een toren tegen toren met paard met enkele pionnen voor beide partijen op het bord, met zware tijdsdruk voor wit. Een druk die beslissend wordt en zo is het eerste punt binnen.

Tegen Pim Blijlevens is het Hollands opnieuw het strijdthema, waarbij er na de opening een wederzijds aanval over tegengestelde vleugels volgens het Konings-Indisch thema volgt. Met mijn witte stukken moet ik meerdere keren tempi toegeven. Handelingen die beslissend in het voordeel van zwart werken.

In de partij met zwart tegen Guus Bollen komen de investeringen in het Morra-gambiet andermaal tot uiting, doch dit kan niet voorkomen dat het volle punt naar de beheerder van de witte stukken gaat. Na logische verliespartijen tegen Wilbert Kocken en Hennie Daniels volgt een reeks van 3½ punten uit vier partijen voordat ik tegen Dies de Dreu van Paul Keres aan mag treden. Deze en de partij tegen Jose Martinez gaan na een boeiende strijd verloren.

De dertiende ronde tref ik een tegenstander wiens naam ik was tegengekomen bij het verzorgen van de publicaties van de Limburg Open. Vanwege zijn partijen tegen Jan Willem Koelmans (remise) en Jaap van den Berg (winst). Er komt een Benoni op het bord, waarbij de vonken er vanaf vliegen. Ik krijg een witte a-pion op de zevende rij, maar ook dit wordt geneutraliseerd. Waarna er niets anders op zit dan remise door eeuwig schaak.

De partij tegen Jessica de Haas is een kansloze partij, maar dan volgt in de vijftiende ronde een herhaling van de slotpartij van de Open Noord-Limburgse snelschaakkampioenschappen in finalegroep 3. In Horst ging ik geleidelijk maar kansloos ten onder. Maar deze keer krijg ik met wit de kans mijn stukken te laten samenwerken naar een eindstelling, waarbij de witte koning ergens halverwege de g-lijn mat komt te staan. Hierover rapporterend bij een oud-clubgenoot levert de reaktie 'dat voelt als 5 – 1' op. En dat klopt ook wel.

In de zestiende ronde lijkt het soepel te gaan, maar dan laat ik een loper in staan wat niet gezien wordt door de tegenstander. Zoiets lijkt haast automatisch te leiden tot regelmatig terugkeren van pionnen en stukken in laten staan, waarbij de tegenstander de smaak te pakken krijgt. Zodat er weinig mogelijkheden overblijven voor mijn witte formatie.

In de 17e ronde tref ik opnieuw een oud bekende uit de finalegroep van de Open Noord-Limburgse snelschaakkampioenschappen. Waarbij ik zijn koning in wederzijdse tijdnood mat weet te zetten aan het einde van een zinderende partij. Prachtig hoe hij mij probeert te overtuigen dat ie helemaal niet kan snelschaken. Ondanks dat ik wel beter weet, weet hij me spectaculair te verrassen. Na 1.Pc3 Pf6 2.e4 e5 wordt duidelijk dat mijn vervolg niet de meest optimale aanpak is. Het lukt wit mij met enkele dwangzetten op te zadelen, waarna het eigenlijk bekeken is met mijn stelling. Ik weet de partij nog op te rekken,maar het punt gaat naar de tegenstander.

De laatste twee ronden worden de punten op regelmatige wijze binnengehaald. In de slotronde moet ik de partij claimen, omdat mijn tegenstander zijn koning in schaak laat staan. Doch elke opheffing van schaak zou bij de volgende zet tot mat geleid hebben.

Zo kom ik uiteindelijk op acht punten en is het vervolgens prima nakaarten in goed gezelschap, terwijl de hockey-mannen zich laten oprollen door Australië.