Dinsdag 7 januari, op de clubavond van Pomar, bereikte ons het trieste en ongelooflijke bericht dat ons lid Wouter van Markenstein op zondag 5 januari in zijn slaap is overleden. Wouter was een rustige, uiterst vriendelijke en markante persoonlijkheid met een passie voor het schaakspel.
Wouter is enkele tientallen jaren lid van Pomar geweest. Daarin sloeg hij de wekelijkse clubavonden op de maandag-, en later de dinsdagavond zelden of nooit over. In de interne competitie speelde hij steevast in de hoogste groep en menig keer wist hij het kampioenschap van Pomar te behalen. In de externe competitie speelde hij (uiteraard) voor Pomar 1 en daar bezette hij geruime tijd het topbord, ook al was hij geen kampioen of was hij qua rating niet de sterkste speler. Dat was een soort ongeschreven wet geworden: Wouter hoorde op bord 1 in het eerste team.
We zullen hem vooral herinneren als een zeer vriendelijk persoon, nooit te beroerd om tegen wie dan ook een partijtje te spelen, ook nooit te beroerd een partij te analyseren en daarbij zijn mening over een idee of zet te geven. Soms met ongeloof, niet alleen over een zet van de tegenstander maar ook over zijn eigen zetten. Want zelfkennis had Wouter zeker. Ik heb hem diverse keren letterlijk met de handen in het haar zien zitten, zich vertwijfeld afvragend waarom hij iets niet had gezien of hoe hij in hemelsnaam een bepaalde zet had kunnen uitvoeren.
Het is een bizar idee dat we Wouter nooit meer in onze speelzaal zullen zien.
We zullen Wouter missen.