De B-groep is beslist na de voorlaatste ronde: Kees den Otter bleef ongenaakbaar, ook tegen Han Nicolaas die een pion verloor en de hele rest van de partij achter de feiten aan bleef lopen. Naast de eerste prijs van de groep verdient Kees ruim 90 ELO-punten. In de A-groep is de strijd nog helemaal niet gestreden en zal de laatste ronde uitkomst moeten gaan bieden. Ted Barendse maakte geen fouten tegen Marco van Straaten en haalde het volle punt binnen, terwijl concurrent Gert Legemaat misgreep tegen Vincent Oudewaal, een pion verloor en een stelling over hield waar geen eer meer mee viel te behalen. Rob van Helvoort was de lachende derde, nadat hij ontsnapt was aan de druk die Twan van der Togt op zijn stelling had uitgeoefend. De tijd was in dit geval weer eens de scherprechter. En daarmee zijn er, in theorie, drie kanshebbers voor het kampioenschap over. Ted heeft de beste papieren, maar Vincent de meeste weerstandspunten. Zal Ted aan remise genoeg hebben of kan Vincent met een overwinning alsnog op weerstand de beker mee terug naar huis mogen nemen? De overige uitslagen zullen daar nog op van invloed zijn.
In de overige partijen van de A-groep werd nog hard gestreden om de troostprijzen. Gerard Milort had er zin in en het leek er op dat hij voor een nieuwe verrassing zou gaan zorgen. Het werd een boeiende partij die uiteindelijk in remise eindigde. Terecht, aldus Gerard in een korte analyse. Mike Hoogland wisselt schitterende partijen af met rommelpotten. Deze keer was het de beurt aan het laatste, met als resultaat dat Peter Monté een nieuwe kerf kon toevoegen aan de come back waaraan hij na een aanvankelijk matige start is begonnen. Jaap van den Berg speelde zijn laatste partij in het kampioenschap, aangezien hij verhinderd is voor de laatste ronde, en maakte er iets moois van. Met wederzijdse kansen werd het een scherpe partij tegen Leo Duijvesteijn en toen de rookwolken waren opgetrokken restte een gezamenlijk besluit tot puntendeling. André van der Weijde heeft de laatste weken menigeen verrast met fantastisch spel, maar Timo Bottema was niet onder de indruk. De partij was zelfs vrij snel afgelopen met een punt erbij voor Timo. Derk Dekker had geen noemenswaardige problemen met Bob Ameling; het voordeel van de witte stukken bouwde hij vakkundig uit naar winst. Frank van den Bos lukte het deze keer ook niet om flink uit te halen. Theo van Orsouw heeft even een dipje gehad, maar is inmiddels op stoom gekomen en dan is hij een formidabele tegenstander. Frank ondervond dat aan den lijve, hoewel niet letterlijk. Ton Thijssen nam afscheid van de HSB (hij is inmiddels verhuisd naar Gennep) met een klapper. Evert Baak leek toch wel goed uit de opening te komen, maar verloor daarna stukje bij beetje de greep op zijn stelling met verlies als resultaat.
Maurits Bons met tijdvoordeel is doorgaans een teken dat hij een partij goed onder controle heeft en gaat winnen. Er zijn echter uitzonderingsgevallen en tegen Nico Vromans was dat het geval. Hoewel Maurits lange tijd goed leek te staan, counterde Nico zodra hij daar kans toe zag en toucheerde het punt. Voor Frans Vreugdenhil is het geen gelukkig jaar op schaakgebied. Opnieuw sloeg het noodlot toe, toen hij zijn opzet tegen Ed Eveleens langzaam zag verkruimelen en Ed de macht greep. Carel Gijsen was in zijn achterhoofd ongetwijfeld al druk bezig met de voorronde van het jeugdkampioenschap dat de volgende dag gehouden zou worden, maar wist zich toch de concentratie vast te houden voor een partij tegen Edo Nitzsche. De strijd was kort, maar hevig en viel uit in het voordeel van Carel. Bart van Strien zette zijn partij rustig op, te rustig wellicht, want Bilal Yalçin kreeg meer ruimte en het initiatief. Toen Bart een paar wendingen over het hoofd zag, was het met een serie mokerslagen uit. Foppe-Jan Montsma en Jaimy Luk deelden het punt na een rustige partij. Joost Scholten zit duidelijk in een dip, want ook tegen Karl Baak verloor hij.
Terwijl Kees den Otter zich naar de groepszege speelde, vochten zijn achtervolgers nog een strijd uit om de tweede plaats. Jaco Arkesteijn had lange tijd aan kop meegedraaid en moest zijn verlies van vorige week goedmaken. Een vreselijke rekenfout leidde echter tot stukverlies en dat was Cor Kanters wel toevertrouwd. Frans van Kampen had er iets meer tijd voor nodig tegen Robert van Eibergen, die een uitstekend toernooi speelt, maar tegen het eind van de avond voegde Frans zich toch weer naast Cor in de rangschikking. Edwin van der Leij zit ze op de hielen. Na een stevige partij tegen Sjaak van As scoorde hij een punt en bleef kanshebber op een groepsprijs. De topborden in de B-groep zullen in de laatste ronde een verhitte strijd laten zien.
Bij de overige partijen van de B-groep werd ook nog stevig geknokt. Ike Tjin a Lien en Max van Herpen probeerden elkaar knock out te spelen maar slaagden er niet in, met remise als gevolg. Monique Keuzenkamp is een openbaring in dit kampioenschap. Deze keer was het Mark Breton die volkomen verrast werd door doelgericht spel van de enige niet-houten dame in het toernooi. Vastberadenheid kan René Weerts niet ontzegd worden. Na een zeer slechts start van het toernooi bindt hij de een na de ander aan zijn zegekar en Edgar Huisman was in de achtste ronde geen uitzondering. Vrij kansloos werd hij aan de kant gezet. Wybe Sierksma en Hugo van der Laan speelden een rustige, lange tijd gelijk opgaande, partij. Waar de beslissing uiteindelijk viel is uw verslaggever ontgaan, maar Wybe kon een overwinning aan zijn palmares toevoegen. Jan Zonneveld en Dimitri Karagantcheff speelden een leuke, open partij met wederzijdse kansen. De balans werd echter nooit verstoord en dus het punt gedeeld. Otto Boot werd verrast door stevig spel van Jan Nienhuis en moest na hevige strijd het hoofd buigen. Thomas Luk is met grote stappen vooruitgang aan het boeken. Waar hij vorig jaar nog stevast onder aan de ranglijst te vinden was, klautert hij dit jaar een paar treden hoger. Dat ervoer ook Theo van Vorselen die zijn uiterste best deed om de witte opzet te breken, maar moest berusten in remise. Auke de Vries opende goed, maar raakte daarna al snel het spoor bijster. Leen Prins greep die kans met beide handen aan om een overwinning aan zijn score toe te voegen. Justus van Klaveren vloog er stevig in en zette Jan Bouke Tiersma onder druk. Het eindspel werd een lesje hoe te winnen met vijf pionnen tegen een loper en twee pionnen. Leuk om te zien, minder leuk voor Jan Bouke die de aanval om zijn oren kreeg. Raf van Hogezand heeft een paar prima partijen gespeeld, maar helaas behoorde die uit ronde acht daar niet echt bij. Frits Varenkamp had spoedig het betere van het spel en het was een kwestie van tijd voor hij dat omzette in winst. Mitchell Vuong speelde tegen de 'ingehuurde' kracht Hans Coenders. Ad Oomes had zich teruggetrokken en Hans vervulde de rol van wisselspeler met verve. Mitchell deed wat hij kon, maar moest in Hans zijn meerdere erkennen.
door Gerard Milort
Terechte remise…
Een terechte remise tussen Gerard Milort en Rachid Schik was wat na 17 zetten over bleef van een wilde partij, na een verrassend pionoffer van wit in de opening voor actief stukkenspel. Rachid keek gek op na wits zevende zet: ik hoop dat het een nieuwtje was…J
stelling na 7.Pe5
Een pionoffer op g2, want na:
7… Lxg2 8.Tg1 Le4 durfde wit niet op g7 te slaan wegens Lg6. Toch had het volgens Fritz wel gekund: 9.Txg7 Lg6 10.Ld3! (gemist) Kf8 11.Txg6 hxg6 12.Lxg6! met ongeveer gelijke stelling. Ook was 9.Lf3 mogelijk. Ik speelde
9.Pc3. Eens kijken of Rachid hier durft te rokeren. Mogelijk wel het beste. Hij verraste mij op zijn beurt met
9… Kf8 ?! Waarop toch 10.Lf3 kwam. Na ruilen op c3 en enkele normale ontwikkelingszetten stond het zo:
stelling na 16…b5
Niet de sterkste zet. Beter was 16… c5, met licht voordeel (-0,6) voor zwart. Nu kan ik sterk
17.Pb4! spelen. Er dreigt Lxe4 en Pc6 met kwaliteitswinst. Zwart dacht lang na en speelde
17… De8 met remise aanbod. Ik overwoog slaan op e4 gevolgd door cxb5 en Pc6 of Pa6. Maar zwart houdt druk op h5 (na bv. 18.Lxe4 Pxe4 19.Pc6 Tb7 20.cxb5 Pdf6). Ik nam het aanbod aan, het staat gelijk.