Het was een hectisch avondje, en voor sommigen niet een heerlijk, waar op een aantal beslissingen aan de kop konden vallen. In de B-groep gebeurde dat ook, maar in de A-groep was het allemaal minder duidelijk. Twee partijen waren vooruitgespeeld, omdat er ook nog een bondswedstrijd in Pijnacker op het programma stond. De vertegenwoordigers van Schaakhuis kregen alle medewerking van degenen waartegen ze waren ingedeeld en op dinsdag troffen Rachid Schrik en Rob van Helvoort elkaar op de clubavond van SG Rijswijk, waar Rob al vele jaren trouw lid is en Rachid om de hoek woont. Twan van der Togt en Mike Hoogland vochten hun duel uit op donderdag bij SHTV. Er kwam een ingewikkelde stelling op het bord, waarin Mike zich verslikte toen hij een afruil niet aanging. Twan kwam een pion voor, wist die te behouden en dirigeerde zijn stukken naar de overkant. Met deze overwinning wist hij zich naast één van de twee toppers, Gert Legemaat of Ted Barendse. Het zou aan de uitkomst van de partij aan het eerste bord liggen.
Gert (met een half punt voor op de concurrentie) moest met wit proberen te winnen tegen zijn sterke en gelijkwaardige clubgenoot Ted. De laatste kreeg echter een licht voordeel en later een paard voor twee verbonden vrijpionnen. Met nauwkeurig spel wist Gert de boertjes te gebruiken om de stelling gelijk te trekken. In de categorie achterhoedegevechten had Marco van Straaten weinig moeite met de uitstekend presterende Ferdi Sieben en Vincent Oudewaal verhinderde met zwart dat Frank van den Bos zijn kunststukje van een week eerder zou herhalen. Beide partijen waren vrij snel klaar. Leo Duijvesteijn had na twee verloren partijen de smaak weer goed te pakken. Hij liet er geen twijfel over bestaan dat hij bij de subtop van de A-groep hoort en Theo van Orsouw lik op stuk. Jaap van den Berg zette zijn partij hetzelfde op als drie dagen eerder tijdens de match tussen Promotie 2 en SHTV 1, die overigens niet zo goed voor hem afliep. Deze keer ging het beter en bereikte hij remise tegen de ervaren Peter Monté.
Maurits Bons gebruikte weer veel tijd om zijn positie op en uit te bouwen. En het zag er allemaal niet slecht uit ook, maar als er dan niet veel tijd meer over is, is het zaak om het snel af te maken. Snel spelen kan hij, dat heeft hij vaak genoeg bewezen, maar Timo Bottema had ook niet zitten slapen, pareerde alles en zette de partij naar zijn hand. Het is najaar en dat heeft menigeen al ervaren. We zitten steeds vaker snuffende spelers achter het bord. Niet snuffend, maar geplaagd door hoofdpijn had Bilal Yalçin het extra zwaar tegen Carel Gijsen (die zich een week eerder niet helemaal senang voelde). Het duurde dan ook niet lang voor Carel een beslissende klap kon uitdelen en een punt bijschrijven. André van der Weijde zit juist heel goed in zijn vel, want met zijn relatief lage rating draait hij lekker mee in de middenmoot. Nico Vromans slaagde er niet in om André's solide spel te breken en moest na hevige strijd opgeven. In een Zoetermeers onderonsje kwam Ed Eveleens uit tegen Bob Ameling. Het ging lange tijd gelijk op en Ed leek iets beter te staan, maar ergens onderweg ging het mis en Bob counterde sterk, wat hem het punt opleverde. Bart van Strien en Adri Voermans speelden een gelijkopgaande partij die eindigde in puntendeling. Op het bord ernaast leek Karl Baak aanvankelijk moeite te hebben om het initiatief te houden, maar allengs kreeg hij meer ruimte en het had er alle schijn van dat hij uiteindelijk door de stelling van Edo Nitzsche zou breken. Mooi niet dus, want Edo was ouderwets onverzettelijk en wist de remise te houden. Evert Baak had meer eer van zijn werk dan zijn broer. Hij was ook een stuk eerder klaar tegen Foppe-Jan Montsma, die hem moest feliciteren met de overwinning. Jaimy Luk en Joost Scholten hadden een open en vrij wilde stelling op het bord gekregen en het had er alle schijn van dat Joost een overwinning aan het voorbereiden waren… tot hij moest ontdekken dat hij iets over het hoofd had gezien. Jaimy aarzelde niet en toucheerde het punt.
De topmatch in de B-groep ging tussen twee ongeslagen spelers die allebei slechts een halfje hadden moeten afgeven. Het was echter al snel duidelijk dat de kan op wederom een halfje voor één van hen langzaam begon te verdwijnen. Kees den Otter manoeuvreerde rustig zijn stukken naar betere velden en wist een kwaliteit te winnen. Jaco Arkesteijn bleef nog lang tegenstreven maar moest uiteindelijk capituleren. Kees leidt nu met een vol punt. Edwin van der Leij en Cor Kanters kwamen vrij snel in een dubbel toreneindspel terecht. Cor had weliswaar een pluspion, maar de druk van twee torens over de c-lijn schatte hij in als voldoende compensatie om een remiseaanbod aan te nemen. Ike Tjin a Lien moest het opnemen tegen de oude vos Sjaak van As, die bekend staat als lastig te passeren en gevaarlijk in de counter. Geen van beide lukte het na uren spelen om door te breken en de vrede werd getekend. Frans van Kampen was een tikje achter geraakt bij de leiders en moest langs zijn DD-broeder Max van Herpen zien te komen om nog enige aansluiting te houden. Dat lukte, maar gemakkelijk was het niet. Otto Boot en Edgar Huisman zijn aan elkaar gewaagd, maar allebei houden ze van een stevig robbertje op het schaakbord. Edgar bleek daarin net even handiger deze keer. Dimitri Karagantcheff zat het ook niet echt mee. Tegen Hugo van der Laan kwam hij niet aan scoren toe, integendeel.
Net als in de A-groep kende de B-groep een speler die niet helemaal fit was. Die speelde daardoor te snel, moest steeds weg van het bord (ook als zijn klok liep) en dat werkte weer op de zenuwen van de tegenstander die met de grote vraag zat: waarom?! Irritaties dreigden daardoor te groeien, maar gelukkig kwam het niet zo ver. Een gelijke stelling kon door Wybe Sierksma niet diep genoeg worden doorgerekend en Mark Breton haalde het punt binnen. Ook Auke de Vries mocht tegen een clubgenoot spelen. Altijd lastig natuurlijk en bovendien staat Robert van Eibergen net iets hoger op de ratingladder. Hij had er wel nog flink wat tijd voor nodig, maar uiteindelijk incasseerde Robert het punt. Theo van Vorselen gebruikte tegen Monique Keuzenkamp heel veel tijd. Hij stond beter en het had er alle schijn van dat hij voor het volle punt ging. En toen was de tijd op. De enige dame in het gezelschap liet dankbaar een punt bijschrijven. Thomas Luk is aan het verbeteren en speelt steeds nauwkeuriger. Alfred van der Helm deed er alles aan om hem te stoppen, maar dat lukte niet. Thomas is daarmee op de helft van de ranglijst aanbeland. Opnieuw een confrontatie tussen clubgenoten was de partij tussen Mitchell Vuong en René Weerts. De laatste is zeer gemotiveerd om zijn verliezen uit de eerste ronden uit te wissen en ook nu ging hij er stevig tegenaan. Het kostte hem weinig tijd om zijn derde overwinning te boeken. Leen Prins stond voor de lastige taak om Jan Nienhuis in toom te houden en het leek er lange tijd op dat dit ging lukken, maar juist toen uw verslaggever bij andere borden aan het kijken was, sloeg Jan toe. De andere Jan (Zonneveld) had het niet gemakkelijk. Jan Bouke Tiersma speelde sterk tegen met de zwarte stukken, kreeg meer ruimte op het bord en leek op weg naar een mooie zege. De structuur van zijn stelling moet toch wat zwaktes hebben gehad, want ineens begon hij materiaal te verliezen tot hij nog slechts een koning over had. Het had zo mooi kunnen zijn. De match om de laatste plaats was tussen Ad Oomes en Raf van Hogezand. Hoewel hij zelf weleens heeft opgemerkt dat hij niets van het spelletje begrijpt, viel dat niet uit zijn spel af te leiden. Vanuit een gelijke stand kreeg hij het initiatief en zorgvuldig trok hij de partij naar zich toe.