Met de tweede ronde kwamen de meeste spelers die een week eerder met een bye begonnen ook in actie. Helaas trok Pim van der Meiden zich terug uit de B-groep, maar omgekeerd had Auke de Vries (DD) zich juist weer aangemeld waardoor op de keper beschouwd de deelname gelijk bleef. En met deze mutaties ging de tweede ronde van start.
Opnieuw verrassingen in het nog zo prille kampioenschap. In een rustige manoeuvreerpartij won Mike Hoogland een pion tegen Ted Barendse en haalde uiteindelijk het punt binnen. Aan het belendende bord leek het ook die kant op te gaan, maar Twan van der Togt had geen tijd meer om het af te maken. Gert Legemaat maakt tot nu toe de meeste uren achter het bord, want deze partij duurde ook weer tot in de laatste minuten. Rachid Schrik en Vincent Oudewaal hielden het eveneens droog en zijn nog gedeeld eerste. Hora Vlam was echter niet zo gelukkig tegen collega-veteraan Leo Duijvesteijn. De zesde speler die zich bij de kopgroep voegde was Timo Bottema, die andermaal een jeugdlid van SHTV aan zijn zegekar bond. Achter hen een groepje met spelers die goed van start zijn gegaan.
In de B-groep ging het niet anders. Twee vooruitgespeelde partijen leverden punten op voor de ratinghoogsten. Frans van Kampen nestelde zich ermee op de eerste plaats en Jan Bouke Tiersma rukte op naar de middenmoot. Cor Kanters hield de eer hoog van de jeugdspelers in de groep door winst tegen de ervaren Jan Nienhuis, die echter zijn dame verspeelde en daarmee het einde bespoedigde. Edwin van der Leij had een fractie meer tijd nodig om zijn punt bij te laten schrijven en Kees den Otter had nog iets meer nodig om de immer taaie Max van Herpen te verslaan, maar Jaco Arkesteijn had de langste zit van de avond voordat hij zijn inspanning beloond zag. Daarmee waren de vijf leiders in het klassement bekend. Pechvogel van de avond was Justus van Klaveren die kwam, zag, misgreep en kon opgeven. Het duurde minder dan een half uur voor hij Otto Boot de hand ten teken van overgave kon schudden. Ook René Weerts, als tweede geplaatst, zal niet met genoegen terugkijken op zijn tweede partij; Robert van Eibergen was hem te slim af.