Karel Kuip Vierkamp: Spierings en Razvan winnen hun groep

In Denksportcentrum 't Spaerne heeft de 75-jarige schaakvereniging Het Witte Paard Haarlem voor de zesde keer de Karel Kuip vierkamp georganiseerd. Een achttal schakers van de Haagse Schaakbond wisten de weg naar Haarlem te vinden.

Viermaal is het toernooi gespeeld op drie achtereenvolgende vrijdagen. Voor de tweede maal is er een eerste ronde op vrijdagavond en vervolgens de tweede en derde ronde op de direkt volgende zaterdag. Dat heeft het deelnemersveld goed gedaan, want er kwamen vijftig schakers meedoen.

Het vierkamptoernooi is genoemd ter nagedachtenis aan initiatiefnemer van dit type schaaktoernooien: Karel Kuip. Vanwege deze herdenking is niet groep 1 de hoofdgroep van het toernooi, maar de groep die met de gemiddelde rating van de vier betrokken schakers het dichtst in de buurt van de speelsterkte van Karel Kuip benaderd. Winnaar van die groep is tevens winnaar van de Karel Kuiptrofee, die persoonlijk door de familie Kuip aan de winnaar uitgereikt wordt. Deze eer ging dit jaar naar groep 10, waarbij oud-voorzitter van HWP Haarlem Lukas Mulder overtuigend met 3 uit 3 de beker in de wacht sleepte.

Successen zijn er ook bij de schakers van de Haagse Schaakbond: Ben Spierings en Ioan Razvan winnen hun groep en Paul Koks wordt tweede in zijn groep. Ben Spierings mag in groep 4 openen in een heuse kraker tussen twee voorzitters, waarover hij verderop meer vertelt. Groep 6 is bijzonder, omdat het een klein beetje een besloten kampioenschap van de Haagse Schaakbond is. Ioan Razvan, Ed Eveleens en Jan Verheijen zitten daar in een groep waar de externe competitieleider van HWP Haarlem Sylvain de Ruiter nog aan toegevoegd is.

Ben Spierings schrijft: „In de eerste ronde trof ik Jaap v/d Berg (1741) van Promotie. In de externe had ik dit seizoen van hem verloren, dus ik wilde graag revanche. Toen ik na veel moeite een pion had gewonnen, pakte ik door hebzucht een tweede pion, maar liet daarmee indirect een toren onverdedigd. De stelling en de klok bood gelukkig nog wat rommelkansen en tot grote schrik van beide spelers mocht ik opeens mat in 1 zetten met dank aan een gepende verdediger.
In de tweede ronde speelde ik tegen Jeroen Frijling (1774). Ik had lange tijd het initiatief, maar na stukkenruil was daar weinig van over en ging ik een eindspel met dame en loper tegen dame en paard en ieder een handjevol pionnen in met de gedachte dat er waarschijnlijk remise uit zou rollen. Een poging om een vrijpion naar de overkant te loodsen werkte voor mijn tegenstander niet helemaal volgens plan en toen was hij te laat om mijn vrijpion goed tegen te houden. Het leverde mij stukwinst op ik mocht ook nog, weliswaar met beperkte tijd op de klok, een nieuwe dame halen en mat zetten.
Nils de Rijk (1789) en ik speelden de derde ronde voor de winst in de groep. Nils stond een halfje achter en moest winnen, maar ook in deze partij kon ik het initiatief naar mij toe trekken en hoopte op meer. Dat zat er mijns inziens niet in en uiteindelijk koos ik voor de veilige weg van zetherhaling en nam mijn tegenstander het remiseaanbod aan. Ik kan tevreden terug kijken op het behaalde resultaat in dit gemoedelijke vierkampentoernooi in een prettige speellocatie.”

Paul Koks schrijft: „Voor mij is het de tweede deelname aan dit toernooi, na een debuut in 2010. Met de indeling in groep 9 trof ik de organisator van de Kennemer Open – Bert Bergshoeff – en twee nieuwe tegenstanders. In de eerste ronde kwam het nut van de behandelde stof tijdens een van de ILANZ-chess-schaaktrainingen direkt tot uiting. Ger Dekker is met wit in deze ronde een bird-openaar. Dat is niet hetzelfde als een vogelslachter, maar een schaker die begint met de zet 1. f4. De training leverde mij de instructies die ik kon toepassen om de witte beheersing van de zwarte velden te voorkomen. We belandden in een pionneneindspel met ieder een twee torens en een paard op een centrumveld, waarna de strijd na 35 zetten in remise eindigd.
In de tweede ronde speelde ik tegen de uiteindelijke groepswinnaar, waarbij de jacht op klein voordeel aanvankelijk een pion oplevert en de opponent met een dubbelpion opzadelt. Alle torens zijn echter van het bord en beide formaties hebben één knol tot hun beschikking. Bert Bergshoeff verovert zijn verloren pion terug. Zelf bereik ik nog een vrijpion op de h-lijn, maar er is ook een gepasseerde zwarte pion op c4. Na ruim twee uur spelen wordt er remise overeengekomen.
In de derde ronde mag ik de zwarte stukken beheren in de partij tegen Rens Zuiderveld en dacht: laat ik het ook eens in een grunfeld-indiër proberen. Dat loopt goed totdat ik vergeet de witte veldenloper op tijd naar g4 te verplaatsen. Een opmarcherende witte pionnenformatie is het gevolg en ik kan eigenlijk niets meer doen met mijn zwarte stukken. Alleen maar zo goed mogelijk plaatsen voor als er toch nog een gaatje valt. En die valt er. Na vereenvoudiging van de stelling en veroveren van de kwaliteit heeft Rens met zijn toren en dame respektievelijk de achtste en de zevende rij bereikt. Maar dan heeft mijn dame het rijk al alleen op de witte helft en is een stelling met eeuwig schaak bereikt. Groepswinnaar Bert Bergshoeff wint zijn partij tegen Ger Dekker, waardoor mijn drie remises goed zijn voor een tweede plaats. Waarna ik kan terugkijken op een leuk, gezellig toernooi met interessante partijen.”