2011 lijkt nog maar net begonnen, maar we naderen alweer de langste dag van het jaar en de Haagse Rapidcyclus zit er ook alweer op na een sloteditie met maar liefst 50 voorinschrijvingen.
Was ik zelf in 2010 nog present bij alle edities, dit jaar zag het er naar uit dat er aan niet één deelgenomen zou worden: 28 februari en 7 mei was er immers omgang met Priscilla, mijn dochtertje. 2 april koos ik voor de Schaakmarathon van Spijkenisse. Een absolute aanbeveler.
Het helpen opstellen van Raindropchess-spellen leidde meteen tot kennismaking met het spel, want er volgde meteen een uitdaging. Zo vliegt de tijd naar aanvang eerste ronde en moet Ben Spiering nog achter mij aan voor de aanmelding. In de openingsronde loopt het vlot met de witte stukken, maar een offer werkt niet direkt, waardoor zwart scherp kan terugkomen. Een mataanval wordt gepareerd, waarna hergroeperen van stukken een mat-in-drie mogelijk maakt.
In de tweede ronde wordt evenals vorig jaar bij HSV met de zwarte stukken tegen Lothar van der Sluis gestreden. Kwam er vorig jaar nog een koningsindier op het bord, nu ontweek wit de Najdorf en kwam met een taktische verrassing. Zoiets vind ik altijd interessant om te spelen: een uitdaging om de juiste weerlegging te vinden. Aanvankelijk gaat het ook goed, maar ik neem te weinig tijd om de stelling goed tot mij door te laten dringen en te begrijpen. Er niet meer in geloven waar dat nog niet nodig was ligt dan ook aan de basis voor de verloren partij.
In de derde ronde wint opnieuw de speler met de witte stukken en kom ik op 2 uit 3. De tijd van de lunchpauze vliegt voorbij, ondanks dat omstandigheden niet uitnodigen even een luchtje te scheppen. Omstandigheden die perspektief biedt voor de Kroeglopertoernooi op eerste Pinksterdag bij DSC. Immers: hoe meer er vandaag valt, des te groter is de kans dat het daags erna droog blijft.
Tegen Kevin Tan krijg ik wel mijn zin met de zwarte stukken: de najdorf komt op het bord. Doch anticipeer daarbij niet optimaal op de witte opstelling, waar Kevin wel raad mee weet. De toelichting na afloop wordt vervolgens dankbaar aanvaard. Tegen Wouter Remmerswaal komt er eens een e4 op het bord in plaats van d4. Het onwennige hanteren van het Spaanse systeem ligt aan de basis van het doorbreken van de reeks ‘wit wint’. Driek achtereenvolgende ronden met het thema ‘zwart wint’ levert mij alleen in de 6e ronde een punt op, waardoor de score van 3 uit 7 behaald wordt.
Een dag met leuke partijen, kennismaking met een nieuw spel en confrontatie met aangenaam gezelschap met vele interessante analyses, leuke gesprekken met ook de nodige humor zijn ingrediënten die een mens blij maken dat het zo gelopen is dat er alsnog deelgenomen is.