Zondag 28 september staat de finale van de PK gepland in het Nationaal Schaak Gebouw. De winnaar van het Kampioenschap staat al vast, maar dat betekent niet dat we in Tour de France-stijl de laatste etappe gaan afsluiten: op alle 10 de borden gaat er nog vol voor gestreden worden, het decor van het NSG waardig.
De langste zitting gaat opnieuw naar de partij van Gert Legemaat. Ruurd had een aantal zetten nodig om in de patij te komen, maar ging er dan ook volle bak voor. De complicaties kostten Ruurd veel tijd wat een rol gespeeld heeft in het verkijgen van het materiele voordeel voor wit. Gert speelde het prima uit en komt aan het eind van de zitting op de 100% score.
Mike Hoogland komt remise overeen met Hora Vlam en weet zich verzekert van de tweede plaats. Alleen Jan van de Bergh kan nog op gelijke hoogte komen, maar hij heeft verloren van Mike en scoort mede daardoor lager in weerstandpunten.
Jan maakt echter geen fouten tegen Thom die toe moet laten dat zijn torens volledig afgeruild worden om vervolgens een pion van wit te laten promoveren. Maurice krijgt ontwikkelings voorsprong tegen Remko met beide lopers op het centrum voor wit en een dame die een opengebroken koningsstelling moet bewaken bij zwart na een lange rokade. Remko speelt zeer scherp, maar Maurice speelt het goed uit en komt op 4½ punt. Gedeeld 4e met Hora Vlam, waarbij Hora op weerstand waarschijnlijk 4e staat.
Michaël van Liempt en Frank van den Bos van Rijswijk mogen het tournooi in een onderling gevecht afsluiten, komen in een eindspel van Koning + pion, waarbij Michael zijn pion weet te promoveren om vervolgens Frank daarvan te weerhouden.
André Wagner en Wim Vink tekenen de vrede na een gecompliceerde strijd. Maurits Bons geeft een fantastische eindspel demonstratie in tijdnood tegen Marc die zijn kwaliteitsvoordeel op moet laten sluiten door een zwarte loper op g1 en pion op h2. Promotie van de zwarte pion op de d-lijn lijkt een kwestie van techniek, maar ergens wint wit de strijd om de oppositie en komt pat te staan. Schitterende remise!!
Op bord acht spelen Henk Happel en Paul Koks beiden met een thuisvoordeel, waarbij de voorbereidingen in de ochtenduren ook enigszins overeenstemden: Henk zocht de buitenlucht in Diemen op en zelf maakte ik gebruik van mijn eigen route-ontwerp zoals eerder beschreven. Er kwam een moderne Benoni op het bord met vroege afwijkingen. Niet op de tweede zet, maar op de zevende zet. Een strijd waarin zwart een kwaliteit offerde om een binnengedrongen aktieve witte loper uit te schakelen, die Henk later weer terug moest geven. Vervolgens diende zwart een stuk te offeren voor twee pionnen om tegenspel te behouden. Dát werd toch iets te veel voor zwart om de stelling te houden.
Op bord 9 haalde Bas Rabeling een regelmatige overwinning op Monique Keuzenkamp en waren niet lang na de vrede op bord 2 klaar. Evenals in de partij tegen mij opende André met f4 in de partij tegen Jan Nienhuis. Jan vertouwt zijn stukken voornamelijk verdedigende taken toe, waardoor de stukken van wit ook niet optimaal ontwikkeld kunnen worden en stukwinst niet zonder meer in winst uitgedrukt kan worden. Na een lange strijd kan wit optimaal gebruik maken van een open a-lijn en is het een kwestie van uitspelen, waardoor André op 3 punten komt.
Het tournooi wordt in stijl afgesloten met de prijsuitrijking voor de nummers 1 tot en met 3 in de eindranglijst (Gert, Mike & Jan) en in de drie ratingcategorieën. Daarnaast kregen de wedstrijdleider en de verslaggever nog een mooi aandenken. Zo kan teruggekeken worden op een fantastisch tournooi waar niemand slechter van geworden is: zoveel lange partijen in relatief korte tijd doet beslist goed als start voor het nieuwe schaakseizoen, dat toch alweer een maand onderweg is. Ik heb in elk geval met heel veel plezier deelgenomen aan dit tournooi.