In de 'Lierse Loper' (clubblad van de Lierse schaakvereniging) kwamen we het volgende leuke stuk tegen. De schrijver wil anoniem blijven. De webredactie wil daar meestal niet aan mee werken, maar in dit geval is het wel toepasselijk om hem Nico A. te noemen.
Vrijdag 5 Augustus: Opname TBS-kliniek
Geheel vrijwillig heb ik me, die dag gemeld bij de TBS inrichting de Kijvelanden in Poortugaal. Tijdens de Lierse feesten was ik blijkbaar zo opgevallen door mijn vreemde gedrag, dat Teun met een aardige mevrouw kwam die mij voorstelde om daar eens te komen kijken en spelen.
Ach ja dacht ik, laat ik dat maar doen {ik ben nogal makkelijk over te halen}, kwaad kan het niet, misschien kom ik er als beter mens uit. De verzorging in zulk soort inrichtingen in Nederland schijnt fantastisch te zijn,wat ook al in mijn straatje past, ik laat me graag vertroetelen.
Dus vrijdag me gemeld bij de portier, hij zei dat hij me moest visiteren, lijflijk was dan wel niet nodig, maar op het scanapparaat zag hij, in mijn weekendtas 8 verdachte dozen. Hij vroeg wat daar in zat. Ik antwoordde, schaakstukken. Dat was daar nog nooit vertoond, dus moest hij in conclaaf om uit te zoeken of dat een reden was om me binnen te laten, want dat stond nergens geregistreerd.
Er werd gebeld. Ik moest plaats nemen in een beveiligde wachtkamer en na een paar minuten kwam een heer in `t wit me halen. Door allerlei gangen met meer deuren dan ik ooit gezien had in een gebouw, die steeds ontsloten werden met een pasje, kwamen we op de afdeling.
Daar hoorde ik wat de bedoeling was; ik werd geacht simultaanschaak te geven tegen inmates of patiënten. Het waren er 11, van te voren werden me wat instructies gegeven, wat ik wel en niet kon zeggen, want het zijn allemaal psychotische patienten die wel eens uit de band kunnen springen.
In de recreatiezaal werden de borden en stukken opgezet en na enige tijd druppelden mijn tegenstanders binnen. Een hele geruststelling, het leken net gewone mensen.
Klokslag 2 uur begonnen en binnen een half uur had ik de eerste gewonnen, maar er ook een verloren, de partij die ik won was niet zo vreemd, de goede man kon er weinig van. Maar die ik verloor was een knauw voor mijn ego. Ik werd in record tempo van het bord geveegd.
Enige navraag bij hem leverde het volgende op: ja hij was vroeger een goede schaker met meer dan 2400 elo, hij speelde ooit in een vereniging in Nijmegen, maar dat was 16 jaar geleden, toen was het fout gegaan met hem en had hij alleen maar de binnenkant van TBS klinieken gezien.
We hebben nog 2 potjes gespeeld, die ik ook kansloos verloor. Wel bedankte hij me na afloop voor de leuke potten, want hierbinnen, vertelde hij, damde hij alleen maar. Met schaken had hij te weinig tegenstand.
Verder moest ik die middag 2 remises toestaan, één daarvan had ik eigenlijk gewonnen doordat hij zijn dame weggaf, hij raakte hiervan zo van streek, dat ik hem maar terug liet zetten.
Om 4 uur was het afgelopen, er waren nog kleine prijsjes voor de deelnemers, badslippers, deodorants en puzzelboekjes. Daarna werd ik door de leiding gevraagd of ik met nog 3 mensen wilde spelen die niet van de gesloten afdeling af mochten. In de huiskamer van die afdeling heb ik nog zo`n kleine 2 uur gespeeld en met groot gemak mijn potjes gewonnen.
Inmiddels werd er een tafel vol gezet met allerlei lekkers, om 6 uur was er een fondue voor de bewoners, of ik ook aan wilde schuiven, ik bedankte zeer voor deze geste, met de smoes dat mijn vrouw met de prak zat te wachten. Maar je ziet, ze worden er goed verwend.
Inmiddels had de verpleging tijd genoeg gehad om mij te observeren en besloten ze me te laten gaan. Weer door al die deuren, maar nu de frisse lucht weer in.
Een ervaring rijker, wat je zo als middelmatig schaker mee kan maken. En aan Teun; je plannetje om mij goed verzorgde oude dag te bezorgen is mislukt, jij bent veroordeeld om nog veel pottten tegen mij te spelen, ik ben weer terug in de {normale} maatschappij.